ای رفته ز دل ، رفته ز بر ، رفته ز خاطر

بر من منگر ، تاب نگاه تو ندارم

بر من منگر ، زانکه به جز تلخی اندوه

در خاطر از آن چشم سیاه تو ندارم

ای رفته ز دل راست بگو ! بهر چه امشب

با خاطره ها آمده ای باز به سویم ؟

گر آمده ای از پی آن دلبر دلخواه

من او نیم ، او مرده و من سایه اویم

من او نیم ، آخر دل من سرد و سیاه است

او در دل سودازده از عشق شرر داشت

او در همه جا ، با همه کس ، در همه احوال

سودای تو را ای بت بی مهر ! به سر داشت

ای نگاهت رونق فردای من
در تو معنا می شود دنیای من
ای کلامت بهترین اثبات عشق
با تو ماندن آرزوی رویای من

برای دل بستن
باید دلت را ب دلش گره بزنی
یکی رو
یکی زیر
مادربزرگم میگفت :
قالی دستبافت مرگ ندارد . . .

زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست.
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد.

 هرتبی، تب عشق نیست

گاهی وقتا بعضی تب ها از عفونت هوسه